Kinderen? Ah, joh, da’s een makkie!

Het sprookje van de roze wolk

Er was eens een moeder die op een grote roze wolk leefde. Ze kreeg schatten van kinderen, die altijd luisterden, hun eten keurig opaten, nooit gilden en heerlijk konden slapen. Elke nacht. Het huis was netjes, nergens een vlekje te bespeuren. De kinderen waren altijd blij en ze dansten elke dag het huis rond. Het leek wel of er een toverfee in huis woonde, die ervoor zorgde dat het speelgoed elke dag was opgeruimd, de vloeren schoon en ze bracht wekelijks kilo’s geduld langs. Ze leefden heel lang en gelukkig. Ik ga af en toe ook even naar die roze wolk.

Dan doe ik alsof mijn kleren niet onder spuug en snot zitten, ik ontzettend lang kan slapen, en in een paar uurtjes boodschappen heb gedaan, bedden verschoond, heerlijk gespeeld met de kinderen, en ook nog even heb gewerkt. Zo relaxed.

Uitslapen is iets uit een ver verleden

BAM! Welkom in het echte leven, dat in de verste verte niet aan dit sprookje doet denken. Mijn kinderwens had ik al zo lang ik me kan herinneren, maar als je vijftien bent kun je je niets voorstellen bij slapeloze nachten, huilende baby’s en een lege portemonnee.

Kinderen krijgen is het grootste wonder. Gelukkig krijg je van tevoren niets mee wat er allemaal bij komt kijken. Mijn zwangerschap was heftig en de bevalling, oef, dat doe je niet snel nog een keer. Uitslapen is iets uit een ver verleden.

Ik verlang naar oordopjes bij de zoveelste gilsessie van mijn kleintje. Net als ik helemaal klaar sta om naar buiten te gaan, volgt een megapoepluier en kun je opnieuw verschonen. Met een beetje mazzel zit ook nog de kinderwagen onder. Voor de zekerheid nog maar even naar de drogist en apotheek, waar ik vaste klant ben en bakken met geld uitgeef. Weer dat flesje kwijt. En de luiers… dat duurt nog wel een paar jaar.

Kinderkleding is superleuk, maar kost een vermogen. Gelukkig zijn er veel webshops en tweedehands winkels, en is er altijd nog marktplaats.

‘Ga er even lekker tussenuit’, zeggen mijn vriendinnen. ‘Kom je een beetje bij.’

Sure. Great idea.

Waar moeten de kinderen dan naar toe? Echt prettig is het niet om elke nacht wakker te zijn, soms een paar keer per nacht en ik loop onderhand op mijn wenkbrauwen. Yoga en sportschool zijn niet meer aan de orde, en elke avond het journaal halen is een topprestatie.

Pauzeknop

Er zit geen pauzeknop op een kind. Ze gaan niet opeens slapen als jij stuk bent van de oververmoeidheid. Wat trouwens weer grote gevolgen heeft voor je ‘look and feel’-modus. Je haar wordt touw, de wallen onder je ogen maken je minimaal vijf jaar ouder en je grootste wens is een uitgebreide, ongestoorde douchesessie, compleet met scrub en maskertje.

Fulltime baan

En dat is nog maar het begin. Als ze kunnen lopen, wordt het hele huis verkend, alles uit de kast getrokken, snoeren worden ontdekt, keukenkastjes opengemaakt. Alles wordt in de mond gestopt en aangeraakt. Het is een fulltime job waarbij je continue op scherp moet staan om narigheid te voorkomen.

En dan komen speeltuinen. Zwembaden. Leren fietsen. Eten weigeren. Of sokken aantrekken. Logeren – nee mama, dat wil ik niet. Dan kunnen ze lezen en schrijven. Geen geheimen meer.

Als je moeder bent geworden, kun je alles aan

En BAM! Ineens zijn er 12 jaar voorbij en gaan de meeste kinderen naar het voortgezet onderwijs. In die koppies gaat van alles om, hormonen slaan op hol en puberteit dendert als een sneltrein je huis binnen. Maar ook dat kun je aan. Als je een moeder bent geworden, kun je alles aan. Niet omdat het moet, maar omdat je het wilt.

Ouders klagen. Dat mag. Allemaal maken ze hetzelfde mee. De gebroken nachten, de giga poepluiers, de eten weigeren sessies. Maar niets kan op tegen ‘de glimlach van een kind’. De onmetelijke liefde die je voelt voor je kind is zo bijzonder. En dat is zo heerlijk. Intens genieten. Omdat dat er is, kun je alles aan.

Chapeau, single moeders!

Ik wens iedereen een prachtig 2014 vol magische momenten met je kinderen, en spreek hierbij de grote bewondering uit voor alle Single Moeders die er zijn. Chapeau!