De Borstvoeding Bijbel

Stefan Kleintjes heeft, samen met Gonneke van Veldhuizen, een 2e editie uitgebracht van Het Boek dat je Moet Hebben als je zwanger bent: Het Nieuwe Borstvoedingsboek.

Ik ben gevraagd een recensie te schrijven, wat ik met liefde doe. Als je zwanger bent, verandert niet alleen de hele wereld om je heen, maar ook van alles in jezelf. Het wonder van het leven, er groeit een baby, leven, in jou. En als die baby wordt geboren, dan wil hij of zij maar 1 ding: borstvoeding. Baby’s kunnen wel 6 maanden leven op puur borstvoeding. Magisch is het, magistraal. Borstvoeding is zoveel meer dan alleen ‘eten en drinken’,  het is ook het beste middel voor troost, geborgenheid, en het versterken van het immuunsysteem.  Het heeft ook invloed op de intelligentie van je kind, en als je gaat googelen, kom je oneindig veel pluspunten tegen. Niet zo raar, de mens gaat al een aardig tijdje mee en de flesvoeding bestaat pas sinds een kleine 100 jaar. In het begin was dat koemelk gemengd met water en wat meel en suiker erin…

Dit boek is volledig en zou standaard aan iedere zwangere vrouw gegeven moeten worden. Enorm veel informatie, weetjes, do’s and don’ts, oplossingen, elk denkbaar onderwerp gerelateerd aan borstvoeding is vermeld en besproken. Ik ben blij te lezen dat er zeer goed wordt ‘opgetreden’ tegen de onzin van ‘je kind moet zelfstandig in slaap vallen met een paar weekjes, je kind moet je laten huilen, je kind mag niet in jouw kamer slapen, borstvoeding kun je skippen, het is niet goed want je kunt het niet meten, baby’s moeten direct wennen aan voedingsritme,’ etc.

Borstvoeding is wat de soort mens al tienduizenden jaren in leven heeft gehouden. Het is de natuur. In dit boek ga je terug naar jezelf, naar de kern. Als je het uitleest, boek steunend op je dikke buik, ben je voorbereid en voorkom je veel onbeantwoorde vragen of zelfs paniek. Daar zit je niet op te wachten als kersverse moeder.

HET BOEK

Er valt zoveel te zeggen dat ik gewoon woorden gebruik, anders wordt deze blog recensie ook een boek 🙂

zwangerschap | geboorte | kraamtijd | voeding | gezondheid | stuwing | tepelproblematiek | aanleggen | voeden in het openbaar | borstvoeding en werken | voeden op aanvraag | tweeling | prematuur | toeschietreflex | tandjes | moedermelk | donormelk | medicatie | keizersnede | zorgverleners | immuunsysteem | troost | geborgenheid | liefde 

WAAROM JE DIT BOEK GEWOON MOET HEBBEN

Als je zwanger bent, heb je geen idee hoe het zal zijn als je straks je kindje vasthoudt. Het boek is zo fijn geschreven, de liefde druipt er vanaf. Heerlijk om te lezen. In de zwangerschapsmaanden leef je toe naar je eigen mama-baby cocon, het leven komt op tempo schildpad te staan. Je gaat intens genieten van de momenten met je kleintje. Dit boek (te koop via de website Kenniscentrum Borstvoeding of via bol . com) is los van alle honderden tips, feiten, weetjes, trucjes – vol top tekeningen en super foto’s – een fantastische voorbereiding, zeker ook mentaal op de eerste maanden als moeder.

Voor mij is het alweer even geleden, de borstvoedingstijd. Ik heb altijd gevoed op aanvraag, tot zo lang mijn kinderen het wilden. Ik heb intens genoten, ook als was ’t soms zwaar. De gedachte dat het de beste basis is voor het leven van je kind, en de niet te evenaren intimiteit, dat waren de 2 redenen dat borstvoeding prioriteit no 1 was in de eerste jaren.

Wat ook vermeld mag worden, als ik toen niet de consulten had gehad van Stefan, was ik na 3 maanden al gestopt. Ik wist er zelf te weinig van, en mijn omgeving van familie tot zogenaamde deskundigen (zelfs artsen) begonnen direct over flesjes, en ach, je moet het jezelf niet moeilijk maken, Zijn tips waren goud. Hij is mijn held!

Advertentie

Kinderen? Ah, joh, da’s een makkie!

Het sprookje van de roze wolk

Er was eens een moeder die op een grote roze wolk leefde. Ze kreeg schatten van kinderen, die altijd luisterden, hun eten keurig opaten, nooit gilden en heerlijk konden slapen. Elke nacht. Het huis was netjes, nergens een vlekje te bespeuren. De kinderen waren altijd blij en ze dansten elke dag het huis rond. Het leek wel of er een toverfee in huis woonde, die ervoor zorgde dat het speelgoed elke dag was opgeruimd, de vloeren schoon en ze bracht wekelijks kilo’s geduld langs. Ze leefden heel lang en gelukkig. Ik ga af en toe ook even naar die roze wolk.

Dan doe ik alsof mijn kleren niet onder spuug en snot zitten, ik ontzettend lang kan slapen, en in een paar uurtjes boodschappen heb gedaan, bedden verschoond, heerlijk gespeeld met de kinderen, en ook nog even heb gewerkt. Zo relaxed.

Uitslapen is iets uit een ver verleden

BAM! Welkom in het echte leven, dat in de verste verte niet aan dit sprookje doet denken. Mijn kinderwens had ik al zo lang ik me kan herinneren, maar als je vijftien bent kun je je niets voorstellen bij slapeloze nachten, huilende baby’s en een lege portemonnee.

Kinderen krijgen is het grootste wonder. Gelukkig krijg je van tevoren niets mee wat er allemaal bij komt kijken. Mijn zwangerschap was heftig en de bevalling, oef, dat doe je niet snel nog een keer. Uitslapen is iets uit een ver verleden.

Ik verlang naar oordopjes bij de zoveelste gilsessie van mijn kleintje. Net als ik helemaal klaar sta om naar buiten te gaan, volgt een megapoepluier en kun je opnieuw verschonen. Met een beetje mazzel zit ook nog de kinderwagen onder. Voor de zekerheid nog maar even naar de drogist en apotheek, waar ik vaste klant ben en bakken met geld uitgeef. Weer dat flesje kwijt. En de luiers… dat duurt nog wel een paar jaar.

Kinderkleding is superleuk, maar kost een vermogen. Gelukkig zijn er veel webshops en tweedehands winkels, en is er altijd nog marktplaats.

‘Ga er even lekker tussenuit’, zeggen mijn vriendinnen. ‘Kom je een beetje bij.’

Sure. Great idea.

Waar moeten de kinderen dan naar toe? Echt prettig is het niet om elke nacht wakker te zijn, soms een paar keer per nacht en ik loop onderhand op mijn wenkbrauwen. Yoga en sportschool zijn niet meer aan de orde, en elke avond het journaal halen is een topprestatie.

Pauzeknop

Er zit geen pauzeknop op een kind. Ze gaan niet opeens slapen als jij stuk bent van de oververmoeidheid. Wat trouwens weer grote gevolgen heeft voor je ‘look and feel’-modus. Je haar wordt touw, de wallen onder je ogen maken je minimaal vijf jaar ouder en je grootste wens is een uitgebreide, ongestoorde douchesessie, compleet met scrub en maskertje.

Fulltime baan

En dat is nog maar het begin. Als ze kunnen lopen, wordt het hele huis verkend, alles uit de kast getrokken, snoeren worden ontdekt, keukenkastjes opengemaakt. Alles wordt in de mond gestopt en aangeraakt. Het is een fulltime job waarbij je continue op scherp moet staan om narigheid te voorkomen.

En dan komen speeltuinen. Zwembaden. Leren fietsen. Eten weigeren. Of sokken aantrekken. Logeren – nee mama, dat wil ik niet. Dan kunnen ze lezen en schrijven. Geen geheimen meer.

Als je moeder bent geworden, kun je alles aan

En BAM! Ineens zijn er 12 jaar voorbij en gaan de meeste kinderen naar het voortgezet onderwijs. In die koppies gaat van alles om, hormonen slaan op hol en puberteit dendert als een sneltrein je huis binnen. Maar ook dat kun je aan. Als je een moeder bent geworden, kun je alles aan. Niet omdat het moet, maar omdat je het wilt.

Ouders klagen. Dat mag. Allemaal maken ze hetzelfde mee. De gebroken nachten, de giga poepluiers, de eten weigeren sessies. Maar niets kan op tegen ‘de glimlach van een kind’. De onmetelijke liefde die je voelt voor je kind is zo bijzonder. En dat is zo heerlijk. Intens genieten. Omdat dat er is, kun je alles aan.

Chapeau, single moeders!

Ik wens iedereen een prachtig 2014 vol magische momenten met je kinderen, en spreek hierbij de grote bewondering uit voor alle Single Moeders die er zijn. Chapeau!

Hoogbegaafdheid – een Nederlands taboe in de 21e eeuw

Deze keer niet een ‘single moeder’ thema, maar meer algemeen.

Hoogbegaafdheid. Eerst maar even de cijfers: 2 à 3 % van de mensen is hoogbegaafd. Slechts 16% daarvan haalt een bul op de universiteit. Dit lijkt raar, maar komt door onderpresteren. Renata Hamsikova van Ieku.nl heeft er een e-boek over geschreven ‘Onderpresteren, een nationale epidemie’. Om hoogbegaafd genoemd te kunnen worden zou je een IQ van 130 of meer moeten hebben.

Je bent het, of niet

De feiten: je wordt hoogbegaafd geboren. Je bent het, of niet. Je kunt het niet worden. In het overgrote deel van de gevallen krijg je het door via je moeder, en zijn je ouders ook hoogbegaafd. Hoe je opgroeit, of het wordt gestimuleerd, etc. speelt een grote rol in de ontwikkeling van deze kinderen.

De laatste tijd is heel voorzichtig hoogbegaafdheid af en toe in het nieuws. De huidige staatssecretaris maakt er tijd en geld voor vrij dat hoogbegaafde kinderen passend onderwijs en begeleiding krijgen. Hoe dat in de praktijk de komende jaren verder vorm krijgt moeten we afwachten.

Anders / sneller / meer

Als je hoogbegaafd bent, denk en voel je anders/sneller/meer dan de meeste mensen. Hier ontstaat de eerste hobbel: die anderen begrijpen jou niet. Dan moet je op zoek naar soortgenoten, of je houdt je mond.

Allebei niet leuk.

Je wilt ook gewoon met de kinderen in je klas afspreken, spelen, etc. En je hebt de juiste begeleiding van volwassenen nodig, zowel op school als thuis. Als je niet weet dat je hoogbegaafd bent, kan dat op latere leeftijd veel problemen geven op sociaal en emotioneel vlak. Ook bij voorbeeld op je werk. Het is echt belangrijk dat er op jonge leeftijd wordt gekeken naar kinderen en hun intelligentieniveau EN hun creatieve talenten.

School is niet the place to be

Er zijn vele bergen te beklimmen als je kind hoogbegaafd is. De leerkracht op de kleuterschool hoort dat bij de helft van de aanmeldingen en neemt ouders niet serieus. De meeste leerkrachten weten niets of zeer weinig van hoogbegaafdheid en kunnen dat dus ook niet herkennen. Het kind wordt gelabeld met allerlei ‘afwijkingen’ als autisme, ADHD, etc omdat het kind bepaald gedrag vertoont.

Dat het gedrag komt door opperste verveling en frustratie is niet de eerste gedachte. Zit je kind op een basisschool waar het woord hoogbegaafd een vreemd woord is, en je hebt een vermoeden dat hij of zij het is, ga dan naar een test instituut met ervaringsdeskundigen. Ga niet naar de lokale GGD of andere instellingen die gezinnen begeleiden met ‘probleemkinderen’. Voor je het weet zit je met een etiket, een verkeerde diagnose, met alle gevolgen van dien. In Nederland vind je een klein aantal expertisecentra. Meeste informatie of hulp kun je vinden in oudergroepen of forums online.

Taboe

In sommige andere landen is hoogbegaafdheid geen enkel taboe en wordt ook niet als zodanig apart neergezet. Talenten worden gezien, gestimuleerd en beloond. In Nederland is er angst voor hoogbegaafden. Ze worden in hoekjes geduwd en mensen (scholen, overheidsinstanties, etc) zien ze liever niet staan. Ik vraag me af waarom. Voor veel mensen is het natuurlijk de ver-van-mijn-bed show, maar let’s face it, hoogbegaafde kinderen zijn ook kinderen. Met de juiste begeleiding en uitdaging kunnen zij ook opgroeien tot een evenwichtig en gelukkig mens.

Astronomie en de teletubbies – asynchroniteit

Ik denk dat het komt dat veel mensen het niet kunnen hebben dat een vijfjarige meer weet dan zij over een bepaald onderwerp. Of dat ze zo snel denken, moeilijke leerstof kunnen begrijpen, dat volwassenen daar voor weglopen. Vaak zie je asynchroniteit – ze weten alles van de planeten en de ruimte, maar kunnen niet fietsen of hun veters strikken. Zij hebben grote interesse in klimaatverandering en alle weertypen, maar kijken als ze zes zijn nog met plezier naar de Teletubbies.

Accepteren is het allerbelangrijkst

Via deze column wil ik een oproep doen aan alle ouders van hoogbegaafde kinderen, alle juffen en meesters, alle opa’s en oma’s, alle buren, sport- en muziekleraren: ACCEPTEER deze kinderen, inclusief hun talenten. En als je het niet 1-2-3 herkent, erken het als je het wel weet. Ze zijn speciaal.

Anti-stresscolumn

Pffffffffffffffffffffff, wat kan een mens een stress hebben. In alle soorten en maten.

Dagelijkse stress: weer te laat op school, weer vergeten de voetbalkleren te wassen, weer vergeten de tandarts te bellen, weer niet de woonkamer opgeruimd, weer niet de bedden verschoond, en dat was dus eigenlijk mijn vrije dag, en morgen moet ik de hele dag werken, dan lukt dus ook niets van de dingen die ik vandaag had willen doen, en die vreselijke collega komt toch weer terug op de afdeling, getver, en met dat nieuwe project moeten we nog vaker meetings houden en voorbereiden, en mijn parkeerkaart voor mijn werk moet ik verlengen, maar degene die erover gaat is nog steeds ziek, en de file lijkt alsmaar langer ’s ochtends, en er is NOG STEEDS geen zon en terrasjesweer, en ik moet nog langs het huis van mijn moeder alle gordijnen met haar wassen, waarom heeft die buurvrouw nooit tijd om te helpen? Grrr… En mijn kinderen moeten eigenlijk alweer nieuwe schoenen, maar zaterdag winkelen kan niet, want dan is er een feestje …

Langetermijnstress

Elke dag is er wel iets op televisie over de crisis. In Nederland of daarbuiten. Huizen verkopen of kopen lukt niet, verzekeringen zijn duurder geworden, veel mensen worden ontslagen, veel onzekerheid om je heen, negatieve energie, de winter duurt een half jaar, overal wordt geklaagd, in de supermarkt, in de sportschool, op het schoolplein, veel chagrijnige gezichten, niemand heeft tijd voor een praatje, of even gezellig samen eten, ik heb de belastingaangifte te laat verstuurd …

Als je tot nu toe hebt gelezen en bent niet depri geworden van de saaie open deuren, ben je een volhouder!

HAAAALLLLOOOOOOOOO! STOP!

Tijd voor anti-stresstips.

Miljarden gaan er om in de antistress-industrie. Coaching, pillen, een dieet, therapieën, de reisbranche, de wellness branche, muziek en video’s, stressballetjes, sieraden, etc, etc. Om stress van te krijgen…

Waarom ga je iemand betalen om te kunnen ontspannen?

Sinds wanneer geven we geld uit aan een ander om te relaxen? Om even tot jezelf te komen? Wat is er mis met een lekkere wandeling over het strand of in het bos? Of een dag op de bank met een boek of stapel films? Of lekker verven met de kinderen?

Als je kinderen hebt, en je bent single, dan komen soms de muren op je af en verdwijnt de tijd voor jezelf als sneeuw voor de zon. Maar juist jij moet fit zijn, energie hebben om er te kunnen zijn voor je kinderen. En op je werk. Dus.

Accu opladen

Het allerbelangrijkste is je accu opladen. Jouw accu. En dat doe je dus hoe jij dat wilt.

Daar heb je geen honderden euro’s voor anderen voor nodig.

Ben je moe, beetje uitgeblust, laat de kinderen ergens logeren en ga een dag slapen, winkelen, wandelen, naar een museum, beautysalon; ga iets doen waar JIJ van opknapt.

Alleen of met iemand samen. Schud, gooi en smeer letterlijk even alle stress van je af. Zonder stress is het leven veel relaxter. Ook als je in een dipje zit, ook als je een nare periode doormaakt. Het is extra moeilijk, omdat er geen partner is bij wie je even die hug kan halen, even kan uitschreeuwen of gewoon even lekker van je af kan praten.

Maar zoals een goede vriend van me altijd zegt: ‘Alles komt goed. Altijd.’ Relaaaaaaaax.

De roze wolk is grijs

Een column is een heerlijk middel om je hart uit te storten. Om alle narigheid lekker van je af te schrijven. Maar deze keer hoop ik stiekem op het helende effect hiervan en tegelijkertijd veel ‘dat heb ik ook!’ reacties te krijgen.

Schatjes en stoer wijf

Omdat ik single moeder ben, ben ik wel wat gewend qua opmerkingen en kritiek (ook al went het eigenlijk nooit). Toen ik zwanger was van mijn eerste, vond de hele wereld het eerst niets en toen de kleine was geboren was hij een schatje en ik een stoer wijf.

Nu de tweede is geboren, is alle support verdwenen. Okay het leven is hard, en je moet alles ook zelf doen. We zijn allemaal groot geworden en in staat om eigen boontjes te doppen. Maar de eerste maanden in het leven van mijn dochter zijn alles behalve vlekkeloos verlopen en nu is alles vrij kleurloos, zeg maar gerust donkergrijs.

Mijn dochtertje is superlief, rustig en lacht al vanaf dag twee. Maar ze spuugt ook alles onder. Ze is bijna 17 weken en de laatste dagen gaat het beter. Als je baby spuugt, reflux heeft, ontstaat er een aantal valkuilen die je vantevoren niet bedenkt. Zo is daar de grootste, slaapgebrek, de meest funeste.

We slapen niet

Het arme kind spuugt alles onder, je bent continu aan het verschonen. Gelukkig heeft ze een enorme garderobe. Na elke voeding (5 a 7 x per 24 uur) minimaal een half uur rechtop en zo leef je van etmaal naar etmaal. Omdat ze zo’n last heeft van de reflux kan ze niet liggen. Maar ook niet slapen. En als t kind niet slaapt, slaapt mama ook niet. Uiteindelijk is ze te moe waardoor ze niet meer in slaap kan vallen. Dat lukt dan toch, maar slechts voor een half uurtje.

Ook al heb ik foto’s gemaakt van mijn kinderen en mensen gesproken in de afgelopen maanden, ik herinner me geen enkel moment. Uitgeblust, opgebrand. En als ze dan eindelijk slaapt bijvoorbeeld in de draagzak en je kunt even naar buiten en je vertelt dat ze nooit slaapt gelooft niemand dat natuurlijk!

Afhankelijk van je ambitie en energie zijn er eerst allerlei plannen voor uitstapjes en bezoekjes en gezellig visite over de vloer maar alles wordt afgezegd. Het gaat niet. De sociale media lijken nuttig om je op te beuren, maar whatsappjes en hier en daar een mailtje is niet genoeg support. Godzijdank bestaat hier de albertheijn bezorgservice.

Van roze naar donkergrijs naar roze

De roze wolk is inmiddels vrij donkergrijs geweest. Goedbedoelde adviezen, verkeerde adviezen, onzinnige adviezen van zowel medici als naasten – ik heb ze allemaal naast me neergelegd en de kracht hervonden om naar mijn eigen ik, mijn intuitie te luisteren. Daardoor viel een hoop stress weg. We zijn er nog lang niet maar het licht aan het einde van de tunnel straalt weer krachtig roze!

Ben je zwanger of net bevallen – zorg ervoor dat je zoveel mogelijk hulptroepen kunt inschakelen en koester alle schouders waar je op kunt uithuilen, en de warme armen voor de broodnodige hugs.

Gaat het niet, kies voor jezelf en neem die een of twee maanden extra verlof. Uiteindelijk is het maar een hele korte periode in jouw leven en dat van je kindje, maar o zo belangrijk om ervan te genieten en weer goed in je energie te zitten.

Ik ben eigenaar van Drugs B.V.

Wie al eerder heeft gelezen over borstvoeding online, ziet dat er altijd aan gerefereerd wordt als ‘bv’. Vandaar mijn nieuwe functie: eigenaar van Drugs BV.

Sinds de mens bestaat, bestaan drugs. Heel lang geleden natuurlijk alleen op natuurlijke basis. Tegenwoordig kunnen ze van bijna alles drugs maken.

Wikipedia: Drugs (ook wel: verdovende middelen, stimulerende middelen, bedwelmingsmiddelen, roesmiddelen, geestverruimende middelen, verboden middelen of dope) is een verzamelnaam voor geneesmiddelen en genotsmiddelen die een meer of minder ‘drogerende’ (verdovende, opwekkende en/of hallucinogene) werking hebben en die tot verslaving kunnen leiden.

Gezegend

Ik ben gezegend. In deze periode van mijn leven – ik ben in oktober bevallen van een prachtige dochter – krijg ik een paar keer per dag een bijzondere vorm van gratis drugs. Het wonderlijke is, ik maak het zelf en daar hoef ik niets voor te doen. Mijn lichaam geeft een seintje, en als dat niet gebeurt, dan doet mijn baby dat wel. Ik hoef maar naar haar te kijken of aan haar te denken en de drugs is beschikbaar.

Zij neemt het, ik geef het. En elke keer dat dat gebeurt, voel ik me als een verslaafde. Dat komt natuurlijk door het geluksstofje endorfine dat wordt aangemaakt. Het geven van borstvoeding is dus eigenlijk gewoon drugs. Heeeeeerlijk!

Een wonderlijke verslaving

Een kind in je leven zet even alles op zijn kop, of het nou de eerste of de vijfde is. Een baby is zo’n wondertje. Het is zo moeilijk te bevatten dat dat in je buik wordt gemaakt, en met alles werkend, en erop en eraan wordt geboren. En dan kun je gewoon je baby laten groeien door ‘eten en drinken’ uit jezelf. Voor mij betekent het drugs. Elke dag een paar keer. Heerlijk! En daarom ga ik er zo lang mogelijk mee door. Het is moeilijk om te stoppen met drugs. En deze is nog gratis ook.

In het eerste levensjaar groeit een baby zo snel dat hij/zij bijna verdubbelt in lengte. Je gaat door zeker drie kledingmaten heen en baby’s kunnen na een jaar staan, kruipen, soms al lopen, beetje brabbelen, lachen, alles eten en nog veel meer. En dat allemaal op borstvoeding!

Het is natuurlijk, eigenlijk is er niets bijzonders aan, maar toch. Niet bij iedereen gaat het even soepel en makkelijk, en sommige vrouwen kiezen er niet voor. Ik zal de laatste zijn om te oordelen, maar ze missen wel een hoop drugsmomenten!

Blij Voelen

In mijn geval is het de tweede en laatste keer in mijn leven, ik ga er extra van genieten. En mijn Drugs B.V. zal altijd blijven bestaan, want Blij Voelen, daar zorgen elke dag mijn kinderen voor.

Mocht dit verhaal nogal warrig overkomen – dat komt vast door de drugs!

Maaaam, ik wil een hond!

Kinderen en huisdieren

Ooit had ik een woensdagmiddagclubje opgezet voor kinderen uit de buurt (ik woon in Amsterdam) en het hoogtepunt ter afsluiting was een tripje naar de geitenboerderij in het Amsterdamse bos. Daar kun je zelf geiten een flesje geven, er lopen kippen, een varken, een paard, een paar koeien.

Op 1 of 2 na, liepen de kinderen allemaal gillend van angst rond. Ze hadden nog nooit (boerderij)dieren in het echt gezien, hadden geen huisdieren en wisten niet hoe hard ze weg konden rennen.

IK WIL EEN HOND!!!

Elk kind wil een huisdier. Soms begint het al als ze net kunnen praten, soms komt de wens als ze bij andere kinderen thuis dieren zien. Afhankelijk van waar je woont, zien kinderen honden, katten, hamsters, parkieten, geitjes, een pony of soms een leguaan of een fret. Een vierjarige zegt niet snel: “Mama, ik wil een chinchilla!” Meestal wensen ze vurig: “Ik wil zoooo graag een hond, ah, mag ’t mama?”

12 jaar

Een huisdier betekent elke dag verzorging, eten, medische zorg en in het geval van een hond of kat duurt dat gemiddeld zo’n 12 jaar. Maar het betekent ook opgroeien met verantwoordelijkheidsgevoel, liefde voor dieren, gezelschap. Een verrijking van het leven. Voor kinderen is een huisdier in huis op diverse terreinen een winstpakker – kinderen zien huisdieren als een maatje, bij wie ze hun verhaal kwijt kunnen, dagelijkse aandacht geven en krijgen, een speelkameraadje. Opgroeien met zorgbesef en respect voor dieren is een pre.

Hoe combineer je de zorg?

Als je besluit een huisdier te nemen, bedenk dan goed welk dier je kiest. Een hamster is leuk, de verzorging is niet ingewikkeld, maar je sjouwt wel regelmatig met balen hooi en voer. Dat geldt voor alle knaagdieren, en hoe groter de uitvoering, hoe meer je loopt te sjouwen.

Vissen lijken ook niet zo ingewikkeld, maar vergen veel schoonmaakdiscipline. Een aquarium moet wekelijks worden verschoond.

Vogeltjes zijn een beetje hetzelfde. Af en toe boodschappen halen bij de dierenwinkel, en veel schoonmaken.

Bijzondere huisdieren, zoals leguanen, chinchilla’s of fretten vereisen enige specialistische zorg en de combinatie met kinderen is niet altijd even handig.

Of toch een kat

De meest bekende huisdieren zijn natuurlijk de hond en de kat. Als je een single moeder bent, is een hond in huis een dagelijkse spagaat maken. Ik had twee honden toen mijn zoontje werd geboren. Het is me gelukt, maar het was erg zwaar. Terwijl de hond een paar keer per dag naar buiten moet, is je kind binnen om te slapen. Maar alleen laten is geen optie.

In de zomer wandelen is heerlijk, maar in regen en sneeuw toch wat minder met een kleintje erbij. Inmiddels hebben we een kat, die soms bij ons kruipt op de bank maar ook veel in de tuin te vinden is. Ook al gedraagt hij zich als een hond (kan slecht alleen zijn en vraagt om koekjes en knuffels), ik hoef geen oppas te regelen of hem mee te nemen als we een dag op pad gaan. Een kat in huis, of die naar buiten gaat of niet, is minder belastend. Maar ook dat betekent weer sjouwen met voer en kattengrit.

Wat kost een huisdier?

Een huisdier heeft elke dag eten nodig en hoe groter het exemplaar hoe hoger de kosten. Daarnaast zijn er kosten voor huisvesting – een kooi, een konijnenhok, een bench, een mand – en extra snacks en speelgoed.

Vergeet niet een huisdierenverzekering en de kosten voor de dierenarts. Eventueel nog kosten voor oppas of pension. Als je niet al te veel te besteden hebt, laat dan ook de financiën meewegen in de keuze voor je huisdier. En denk aan de leeftijd, een hamster gaat 1 à 2 jaar mee, maar een hond kan 15 worden. Een kat soms wel 20!

And the winner is: de kat

Als je een single moeder bent, en je wilt graag een huisdier nemen, dan is mijn advies: kies een kat. Een kat is het meest praktisch (kan als het moet een dag of 2 alleen zijn) als je ziek bent of even de deur niet uit kan (de kat gebruikt het kattenluik of de kattenbak). Een kat is niet te zwaar om op te tillen, de kosten voor voeding en voor de dierenarts vallen mee. Voor kinderen een prima huisdier om te knuffelen, mee te helpen met de verzorging en toch het gevoel een speciaal maatje te hebben. De winnaar is dus: de kat.

PS Dierenasiels zitten altijd vol met lieve katten. Zindelijk en gesteriliseerd. Geef ze een kans!

Hoe egoïstisch kun je zijn

Bijna zeven miljard mensen op deze aardkloot. Of zitten we daar al boven. De planeet wordt vernietigd door het meest vernietigende ras ooit: de mens. China heeft al jaren een 1 kind-beleid.

Waarom zou je nog aan kinderen beginnen? Hoe kun je dat de planeet aandoen?

Biologische klok

Op de middelbare school had ik vriendinnen die om die reden nooit kinderen wilden. Nu hebben ze er meerdere. Wat is dat met die biologische klok? Is het gewoon een dierlijk instinct, dat je met een beetje mindpower wel de baas kunt? De meningen zijn erover verdeeld, maar ik ben zeker beland in het kamp van de kinderwensers. Het brengt zoveel geluk en liefde. En dat kun je vantevoren nooit beseffen, voelen, weten, begrijpen.

Voor het zover is, de eerste levensschreeuw van je baby, gaat er een heftige tijd aan vooraf. Sommige vrouwen zijn zwanger maar merken daar niets van. Je ziet amper een buikje en ze zijn niet misselijk, kunnen gewoon werken en sporten tot het laatst toe en ze kunnen fluitend kinderen geboren laten worden.

Zwangerschapskwaaltjes

Maar de meesten blijven allerlei kwalen niet bespaard. De eerste maanden verandert je smaak voortdurend, zodat een bezoekje aan de supermarkt een ware kwelling wordt. Eten wat je normaal heerlijk vindt, doet je kokhalzen en iets anders lust je ook weer niet.

Voortdurend supermoe zijn. Als het even tegenzit word je ook gezegend met behoorlijke acne in je gezicht, diarree krampen de hele dag, of juist verstopping. Een sterk reukvermogen waardoor je misselijk wordt van de geur van kranteninkt of de slager. Je past je kleding niet en loopt maanden rond in hetzelfde.

Elke avond om 8 uur slaap je al. Een aantal keer per nacht eruit om te plassen. Omdat je zo moe bent, vergeet je van alles. Al dat overgewicht meezeulen is ook geen pretje. Een actieve baby schopt je buik bont en blauw aan de binnenkant. En dat gaat zo een aantal maanden. En dan nog de bevalling.
Ga er maar aan staan zou ik zeggen. Egoïstisch?

Zorgen voor en zorgen over

Het is nogal wat, een kind op de wereld zetten. Na de geboorte ben je tot je eigen dood bezorgd dat je kind iets overkomt, een ziekte of een ongeval of allerlei geestelijke problematiek. Verslavingen, financiële problemen, relatieproblemen. Werkloosheid. Verkeerde vrienden. Onmogelijke buren. Gepest worden op school. Of de fiets of scooter wordt 5 keer achter elkaar gejat. Beroving tijdens een droomreis. Torenhoge studieschuld. 10 keer afrijden.

In een administratief misverstand van de belastingdienst belanden. In een tropisch oord een gevaarlijke infectie oplopen door de beet van een of ander exotisch insect. Beide benen breken tijdens ski-vakantie. Verdwalen tijdens schoolreis. Gebeten worden door de hond van de buurvrouw.

Onvoorwaardelijk

En dat is nog alleen maar wat je kind zou kunnen overkomen. Een kind valt terug op zijn ouders in tijden van problemen. Dat betekent dus bijstand en hulp verlenen. Dat kan zijn op het gebied van de liefde, maar ook morele steun of financiële.

Sommigen vinden een kind op de wereld zetten en ervoor zorgen egoïstisch. Anderen zeggen dat het je 10 jaar van je leven kost, een kind. En een paar ton in euro’s. Egoïstisch?

Twee keer – total happiness!

Ik doe het twee keer. Ik volg mijn hart en doe er alles voor om mijn kinderen gezond en liefdevol te laten opgroeien. En ik hoop dat ze voor mij zorgen op mijn oude dag. En dat zij dat later ook kunnen doen voor hun kinderen. Er is niets egoïstisch aan. Het is de ‘circle of life’.

juli 2012

I did it my way

And so I did, I did it my way

My way – Andre Rieu, violin

Alles komt samen

Soms zijn er van die momenten dat alles opeens even samenvalt. Dat gebeurt altijd onverwachts en als het gebeurt ben je even helemaal uit balans, en als het voorbij is heel erg in balans. Een bijzonder fenomeen.

Bij mij gebeurde dat bij het zien van deze Youtube-video, die een vriendin me had doorgestuurd. Je zou denken, wat valt er allemaal samen bij een tribute van André Rieu aan Frank Sinatra?

Dierbare herinneringen

Het krachtige nummer ‘My way’ bracht dierbare herinneringen naar boven, aan mensen die heel dichtbij staan, van wie ik weet dat dit nummer in hun top 3 favorites ever staat.

Aan mijn voorliefde voor Amerika waar het toch in de natuur van de mensen zit dat alles mogelijk is, een optimisme, pioniersgeest, een enorme trots. Niet opgeven, doorgaan.

Daarnaast is mijn zoontje al jaren enorm fan van André Rieu, en door hem ben ik dat stiekem ook geworden. Of ik het nou wil of niet, ik kan het gewoon niet drooghouden bij zijn shows. En een viool gaat meestal dwars door mijn ziel.

My way

Het nummer My Way gaat natuurlijk over een man die terugkijkt op zijn leven en trots is op wat hij heeft bereikt op zijn eigen manier. Maar voor zovelen geeft dit nummer op een willekeurig moment in zijn of haar leven de inspiratie om door te gaan, juist als je het even niet ziet zitten en de kracht te vertrouwen dat dingen weer goed komen, op de momenten als je dat even niet gelooft.

En dat door één zinnetje, “I did it my way”.

Ik kan mensen enorm bewonderen die iets hebben gedaan, gemaakt of gecreëerd dat zoveel mensen kan raken. Er is een couplet dat veel zegt, voor mij dan. Ook al is het persoonlijk, toch wil ik dat graag delen.

Yes, there were times
I’m sure you knew
When I bit off more than I could chew
But through it all when there was doubt
I ate it up and spit it out
I faced it all
And I stood tall
And did it my way

Single moeder

Hoe moeilijk de beslissing ook was om single moeder te worden, ik ben iedere dag weer zo blij dat ik dat heb gedaan. Ondanks de moeilijke momenten, de nare kritiek, de onzekerheden.

En nu krijgt mijn zoontje ook nog een zusje dit jaar!

Leuk wikipediafeitje: “Tot op heden (2008) bestaan er bijna 1100 versies van met een gemiddelde van elke week een nieuwe. De auteursrechten voor dit nummer brengen aan de zonen van Claude François alleen al 750.000 euro per jaar op. Wereldwijd wordt het nummer elke minuut gedraaid (radio of tv).”

juni 2012

Een ei hoort erbij

Eiceldonatie

In andere landen kon het al maar sinds kort ook via het AMC in Amsterdam: eiceldonatie en eicellen invriezen.

Voor als je alleen bent en op latere leeftijd nog jonge eitjes wilt gebruiken. En voor alle vrouwen die zelf niet zwanger kunnen worden. Een nieuw onderwerp zorgt altijd voor veel broodje aap verhalen, omdat maar weinig mensen zich erin verdiepen. Waarom zou je, als je geen ei nodig hebt.

Vanmiddag in de speeltuin hoorde ik van een andere moeder dat ‘het schijnt dat je er goed betaald voor kunt krijgen, die eiceldonatie’, maar vervolgde ze, ‘toch doe ik dat niet. Niet zomaar in ieder geval. Ik zou het wel voor een vriendin overwegen, als de situatie er zou zijn en ze zou het me vragen.’

Een kleine zoektocht op Google levert deze link op

https://plazilla.com/page/4295059371/eiceldonatie-snel-geld-verdient-of-levensgevaarlijk

Het is geen medische site maar er wordt kort toegelicht hoe eiceldonatie in zijn werk gaat en alle eventuele bijwerkingen worden genoemd. De vergoeding bedraagt 1000 euro. Dat noem ik geen rijk worden. En als je dan bedenkt wat er bij komt kijken, 2 weken lang hormonen spuiten, aantal bezoeken aan het ziekenhuis, een punctie, en dan moeheid eventueel, misselijkheid en andere narigheid. Nee, dan sperma doneren. Hoe gaat dat?

Zaad gevraagd

Zelf heb ik een ‘donatie in een potje’ nooit live meegemaakt, maar ik kan me wel iets voorstellen bij het doneren van sperma. Naast een medische check en bloedonderzoek gebeurt er weinig ingrijpends. Toch lijkt dit een veel moeilijkere stap te zijn dan een eicel te doneren. Als je leest dat er bij alle spermabanken in Nederland een groot tekort is aan donoren, en dat er steeds vaker of zelfs standaard wordt samengewerkt met commerciële spermabanken uit België en Denemarken, vraag je je toch af waarom.

Is de Nederlandse mannelijke donor anno nu bang voor financiële consequenties, of ziet hij doembeelden dat er over een x aantal jaren ineens 10 kinderen op de stoep staan a la Spoorloos? Of ontbreekt het aan goede communicatie en PR?

Wel een ei geen zaad

Als je situaties naast elkaar bekijkt, hoe zie jij het dan?

Als je een stel bent met kinderwens, maar het lukt niet kinderen te krijgen, zou je dan naar een goede vriend of familielid gaan met de vraag of hij spermadonor wil zijn? En als je single bent, zou je dan iemand in je omgeving vragen? En andersom, als het de vrouw niet lukt zwanger te raken, zou je dan als vriendin een eiceldonatie overwegen?

We zaten lekker in het zonnetje, kids in de zandbak en waren het er heel snel over eens dat je veel eerder een eicel zou doneren aan een bekende, dan sperma.

Zien we dat door een vrouwenbril of is dat een algemene invalshoek?

Even lenen

Nu zijn er dus in Nederland een spermabank en een eicelbank, waar je terecht kunt als moeder natuur het niet alleen af kan. Maar ook bij deze banken blijft het voorlopig crisis, de vraag is veel groter dan het aanbod. Laten we hopen dat dat snel verandert.

April 2012

Mark Rutte, luister es naar mij

Beste Mark, of moet ik zeggen Geachte Minister-President,

Besparing honderden miljoenen euro’s

Graag wil ik je een voorstel doen dat echt honderden miljoenen euro’s kan besparen. Niet alleen op korte termijn, maar tot in lengte van dagen. Ik stel mezelf even kort aan je voor. Ik ben single, moeder van twee (eentje van 5 jaar en eentje van 5 maanden), ondernemer, levensgenieter, carpe diem-aanhanger en grote dierenvriend.

Gezonde gedachte

Voor het gemak gaan we er even van uit dat we het eens zijn dat als er minder kinderen worden geboren, de vergrijzing nog meer toeneemt en de kinderen straks een (te) grote last op hun schouders krijgen. En dat het gezond is voor dit land dat er kinderen worden geboren. Ook gaan we er even van uit dat de meeste kinderen gezond worden geboren.

Een baby heeft behoefte aan warmte, liefde, eten en veiligheid. Dat krijgt de kleine allemaal van zijn ouders en met name van de moeder die (borst)voeding geeft. Hoe langer de baby bij de moeder is, hoe beter voor het kind.

De eerste zes maanden

Zelfvertrouwen, sociale vaardigheden, relaties aangaan: de basis wordt gelegd in de eerste maanden van het leven van een baby. In ons land moeten we na twee à drie maanden weer aan het werk. Maar in de eerste zes maanden in het leven van een ukkie gebeuren zoveel dingen die fulltime aandacht nodig hebben. Ze leren doorslapen (meestal), zitten, eten nog geen vast voedsel en maken een enorme fysieke en mentale groei door.

Natuurlijk

Niet iedere baby is een modelbaby die na een kleine vier weken doorslaapt. Een voorbeeld: een kind kan (heftige) reflux hebben. Dan slapen ze niet, de moeder ook niet en zij is dan niet in staat om te werken. Bovendien is een moeder in het eerste half jaar niet echt productief op het werk, omdat ze haar natuurlijke taak moet uitvoeren. Gevolg: werk blijft liggen door vaker ziekmelden en door minder energie om het werk te doen.

Het is feitelijk een open deur om aan te geven dat het natuurlijk het beste is als een baby minimaal het eerste half jaar bij zijn/haar moeder kan zijn. Als alle moeders – uiteraard degenen uitgezonderd die graag snel weer aan het werk gaan – de kans zouden hebben minimaal zes maanden bij hun kind te blijven is er op termijn een gigabesparing mogelijk in de (geestelijke) gezondheidszorg, het onderwijs, en ziekteverzuim op de arbeidsmarkt.

Tijd is geld

Bovendien schept het grote kansen voor jongeren die werk zoeken. Als een moeder een half jaar tot een jaar bij haar kind blijft, maar wel haar baan behoudt, kan in die periode van zes tot twaalf maanden een arbeidskracht worden aangenomen of een stagiair die zo veel werkervaring op kan doen. De gebruikelijke drie tot vier maanden zwangerschapsverlof zijn te kort om goed ingewerkt te zijn en goede werkervaring op te doen. Dit zijn voor de werkgever vaak verloren maanden. Tijd is geld.

Ook is het in Nederland heel ingewikkeld om goede kinderopvang te regelen. Voor de allerkleinsten is de zorg heel intensief en niet iedere crèche kan dat bieden. Als er 8 baby’s tegelijk huilen en er zijn twee leidsters kunt u wel raden dat de ukkies langer huilen dan nodig is. Hebben ze een-op-een zorg, thuis bijvoorbeeld, dan gebeurt dit niet. Veel beter voor hun algemeen welbevinden. Zoals gezegd hebben ze het al zo druk met de wereld en zichzelf ontdekken.

Koffie?

Zullen we een dag afspreken? Dan kunt u het ‘single moeder’-leven met een andere bril bekijken. Er zijn meer dan 500.000 single moeders in Nederland. Die moeten allemaal zorg en werk combineren. Uiteraard lukt dat niet altijd. De spagaat zorgt voor veel stress, waardoor ze meer dan gemiddeld het gevoel hebben tekort te schieten als moeder, omdat ze er te weinig zijn voor de kleintjes. En ook werkgevers zitten niet te wachten op gestreste moeders die vaak afbellen.

Geef de jeugd die nog geboren moet worden de ruimte. Geef ze de toekomst. Het zal zoveel stress schelen. Nergens vind je cijfers, maar stress is de factor nummer één die alles in de war kan schoppen.

Humor

Brigitte Kaandorp geeft een briljante uitleg over wat de komst van een baby in je leven betekent.

een briljante toelichting over man versus vrouw door Brigitte Kaandorp

maart 2013